به تو چه؟!

داشتم ۱۳ به در به آذر میگفتم شل کنیم ، زندگی اون جدی نیست که ما فکر میکنیم ، میگن مردم پر رفاه سوییس میزان افسردگیشون‌بالاست داشتم فکر میکردم ( اول بگم من اصلا آدم معتقدی نیستم و صرفا دوست دارم خدام باشه که خدامو سر یه نیرو و اعتقاد و شرایط چالشیم بهش نیاز دارم) داشتم فکر میکردم ،تعبیرم امروز از خودم جالب بود من ، نیلو مثل همون ظرفی ام که آذر توش ،آش ریخت بهم امانت داد ،منم ، نیلو همون ظرفه ام ،امانتم برای خدا ، که باید برگردونم خودمو ، از خودش میخوام ، موقع برگردون نیلو ظرفه ،یه خوراکی باشم ( کارام ،حرفام ،اعمالم ،هاله من ،نگاهم ،روش هام و خلاصه جسم و .....ام ,برآیند اینها ) خوشمزه ترین خوراکی باشه که برای خدا میبرم و بگه چقدددددر خوراکی جدیدی بود انگار سالها هوس اینو کرده بودم و نمی‌دونستم چی میخوام ،که این داخل ظرف نیلو‌بود، وقتی مردم ذوق کنم بازم انگار ۱۹.۷۵ ام ۲۰ شه ،مثل لذت رنگ شال مامانم تو عکس امروز که صورتش مثل گل درشت رز بامزه کپل ها یا بابا که راه می‌رفت از پشت سر مثل پسر بچه ها که هزاران بار میخواستم بغلش کنم یا داداشی که روی سنگ کوه نشست و این مدت مارو پیشنهاد میده بریم بیرون طبیعت ، یا دوستم رسول که آب آورد از چشمه برام ، غذا درست کرد ،مرغ سرخ کرد با برنج نارنجیش و موقع برگشتم به ماشین برای لباس گرم همراهی کرد و من به دید مزاحم دیدمش ...آره من همون مورچه هم تو دل اون همه کوه که آدم هم از بالا ی یکی از کوه هاش ،نگاه میکرد میفهمید همون مورچه هست و آنقدر فکر نکنه دنیا حول محور اونه ،همون مورچه ام من شل کن نیلو چالش ها قشنگنابهام قشنگهآدم ها قشنگن تو قشنگی همه چیز که سر جاش اصولی و با نظم باشه ، مثل اون مردم سوییس ،شاید هورمون باحاله نمیزنه بالا ، همش دنبال چیز جدید, ...ادامه مطلب